نوروز

چندین هزار فرسخ شادی، میان چشم
در کنه آب و منظر نیلاب آسمان
هشیاری رگان علف ها و برگ ها
بالیدن یقین ز تماشاگه گمان.

زین سان خموش و سرد نشستن جنایتی ست
بی اعتنا به پویه پنهانی بهار
وقتی که بال چل چله، یکریز و ناگزیر،
در آیش وسیع هوا می زند شیار.

شفیعی کدکنی

تقلیدکار دلقک قاآنی

هوگو چاوز برای خیلی از مخالفان دولت جمهوری اسلامی شخصیت غیر قابل تحملی ست. و این منحصر به لیبرال ها نمی شود بلکه خیلی از چپ ها نیز سیاست های حمایت از جمهوری اسلامی و سکوت دولت های چپ گرای امروزین ( به زعم بعضی پوپولیست ) در برابر نقض حقوق بشر در ایران را قابل قبول نمی دانند. اما دو نکته همیشه در این میانه به چشم نیامده است.
1- دست آوردهای انکارناپذیر حکومت ده ساله چاوز
2- شکست دولت نهم در کپی همان راه و روش ها
هوگو چاوز با طرح "راه آلترناتیو بولیوایی" که گوشه چشمی به تئوری های حاشیه- پیرامون چپ گرایان برجسته آمریکای لاتین دارد توانست دست کم دو میلیون نفر را از زیر خط فقر به بالا بکشاند. امروز کمترین دستمزد در ونزوئلا ماهیانه 260 دلار است که بالاترین میزان در آمریکای لاتین است. بهداشت و آموزش و پرورش که در دست طبقه متوسط و بالای این کشور بود امروز پدیده ای همگانی شده است و نرخ بیکاری در پائین سطح در طول تاریخ این کشور است.
وقتی رفراندوم قانون اساسی در ونزوئلا برگزار شد و چاوز توانست دفعات نامزدی ریاست جمهوری را بدون محدودیت کند تنها خبری که از سوی خبرگزاری ها مخابره نشد بحث تغلب در انتخابات بود.
این واقعیات را با دست آوردهای(!) دولت نهم بسنجید.